داستان عشق به قلم الهه فاخته

یک روز در خانه دلم نشسته بودم . با یک خرمن اخم . با کلی گلایه

از خدا . ناگهان در خانه دلم را زدند من که عادت داشتم در را همیشه باز

کنم به روی همه و همه چیز ناگهان صورت معصوم کودکی را دیدم . گفتم :

نامت چیست و چه میخواهی ؟ گفت عشق.! ترسیدم . نه از اسمش از صورت

معصومش اینکه چه میخواهد . گفت :راهم بده جایم بده هر جایی که رفتم مرا

ازخود راندند . اشک در چشمانم حلقه زد اخمم به آه تبدیل گفتم من در کلبه

درویشی خویش فقط نان خشک دارم برو خدا روزی ات را جای دیگر حواله

کند . گفت در را نبند من آمدم که پیش تو باشم . هرجایی نمیتوانم بروم .

نمی دانم چه شد ! دلم بحال صورت معصومش سوخت یا بخاطر دنیای سخته

و خانه شکسته دلم ، سوختم از معصومیت عشق و از صداقت صریحش .

به خانه دلم راهش دادم . صدای او صدای خدا شد . نگاهش نگاه خدا

، و صدایش لالایی او . هر شب کنارش خوابیدم . یک لحظه رهایش نکردم با

این که باز هم دلم شکست خانه ویران را ساختم مجبور بودم کودکی داشتم

که کوچک بود . هر شب از ترس فروریختن سقف بی پناه دلم اشک میریختم

دیگر خسته شدم از طوفانهایی که چه راحت خانه ام را فرو میریزند بر سرم .

آنقدر اشک ریخته ام که چشمانم ریز شد. یک روز که در اینه نگاه کردم دیدم

، صورتم شبیه او شده است و او هر لحظه کوچک و کوچکتر ، وقتی فهمیدم

شبیه او شده ام که دیدم دیگر نیست . فکر کردم رفته است اما وقتی در

خیابان به کودکی رسیدم بویش را حس کردم ، وقتی دست پیر زنی را گرفتم

و از خیابان ردش کردم وقتی یک اسکناس 10 هزار تومانی به کسی دادم که

 

نه دست داشت نه پا حسش کردم اما وقتی به اسم تو رسیدم لرزیدم . هر چه

سعی کردند مرا از تو دور کنند نتوانستند .

دیگر همه صورت عشق را میشناسند . عشق سکوت میکند . فقط یک صدایی

به من گفت : چه قدرتی دارد ، عشق !

و من ویرانه دلم ، ویرانه تر از گذشته ، هر کاری میکنم عشق را از جانم بیرون

کنم نمیرود . انگار که تکه ای از وجودم گم شده بود و آن روز اگر در را باز

نمیکردم شاید میرفت و دیگر بر نمیگشت و دیگر روز دیگری نبود .

اکنون سرو پا خیسم . عرق شرم میریزم . از پروردگاری که بزرگترین قدرتش

را به من بخشید .

عاشق برای نا ممکن ها ممکن است . عاشق برایش حرف ها مهم نیست

عاشق ، همیشه عاشق کسانی است که عاشقش هستند . عاشق ، همیشه

پایدار است . عاشق ، بی چون و چرا عشق می بیند . بی چون و چرا و تنها

دوستداران معشوقش را کسی می بیند که از ته دل دوستش داشته باشند .

به خودم افتخار میکنم . دیوار خانه ام را ریختند ، بر سرم بد خواهی ریختند

اما چیزی که مرا نگه داشته است فقط قدرت عشق است .

برای راه گم کرده ای آرزو میکنم که چون من عاشق باشد . عشق متعلق به

یک نفر نیست که اگر رهایت کرد بگویی عشق فقط یک بازی است . عشق

درون آدم است . و چون دایره ای بی انتها بزرگ و بزرگتر میشود و سمت بی

نهایت میرود .و سرانجام به خالقت گره میخورد .

وقتی می فهمند عاشق هستی ، تو را میشکنند که قدرتت را بگیرند . عاشق

نیستند که بدانند عشق خودش بادیگارد عاشق است . عشق قدرت دارد

 

باورش کن نه بازی اش ده !

 

الهه فاخته 

داستان عشق

از کتاب عاشقانه هایی از جنس همدردی

 

سایت رسمی الهه فاخته عاشق ,خانه ,صورت ,الهه ,کودکی ,میکنم ,الهه فاخته ,صورت معصومش منبع